Wskaźnik glikemiczny jest ważnym parametrem, pozwalającym sklasyfikować żywność na podstawie wpływu produktów na poziom glukozy we krwi.
Jak się oblicza indeks glikemiczny? Indeks glikemiczny określa wzrost stężenia glukozy we krwi po spożyciu 50 gramów węglowodanów. Jest on obliczane poprzez podzielenie stężenia glukozy we krwi po spożyciu produktu zawierającego 50 gram węglowodanów przez stężenie glukozy we krwi po spożyciu 50 gram czystej glukozy. Podaje się go w procentach (bez symbolu „%”). Badania przeprowadza się na licznej grupie osób, a wynik się uśrednia.
Indeks glikemiczny jest wyznaczany tylko dla węglowodanów. Białka i tłuszcze mają niski indeks glikemiczny i nie mają dużego wpływu na wzrost poziomu glukozy we krwi. Dodatkowo tłuszcze trawione są dłużej, przez co bardziej nas nasycają.
Po co ten indeks glikemiczny?
Wzrost stężenia glukozy we krwi wpływa na wytwarzanie insuliny. Im wyższe stężenie glukozy, tym więcej insuliny się wydzieli i tym szybciej poziom glukozy się obniży. Ośrodek głodu w mózgu działa właśnie na podstawie stężenia glukozy we krwi. Im szybciej ten poziom się obniży po spożyciu posiłku, tym wcześniej będziemy się czuli głodni. Sprzyja to podjadaniu i przejadaniu się – ilość energii dostarczanej organizmowi może być wystarczająca, a mimo to będziemy chcieli coś zjeść.
Zaleca się jedzenie produktów, których indeks glikemiczny jest niski – najlepiej mniejszy od 60. Co ciekawe, obróbka termiczna, wielkość produktu (forma podania), obecność błonnika wpływają na zmianę indeksu glikemicznego. Tabele indeksu glikemicznego są raczej orientacyjne – w przypadku indeksu glikemicznego różnice pomiędzy różnymi wariantami tego samego produktu są większe, niż w przypadku wartości energetycznej.
Indeks glikemiczny jest podstawą niektórych diet odchudzających, np diety Montignaca. Spożywanie produktów o niskim indeksie glikemicznych pozwala uregulować metabolizm i pracę trzustki.
